Dag mooi mens!
Herken je je in de volgende situatie?
In eerste instantie denk ik dat ik iets heb fout gedaan. Ik reken me iets aan. Als ik door de emotie hen ben, komt de rationele en emotionele rust. Het beeld is helder geworden.
Ik doe het goed, ik volg namelijk mijn pad. Het oordeel is weg. Het is namelijk wat het is. Niet meer en niet minder. De pijn en verdriet zijn leermeesters die me gewezen hebben waaraan ik me krampachtig vasthield.
Mijn buik ontspant zich, ik kan weer ademen, diep en diep doorademen. Ik ben bekomen van de schrik. Is er iemand gewond geraakt? Nee hoor. Is er iemand verdrietig geworden? Nee. Is er iemand gekwetst? Nee.
Wat dan wel?
Ik ben verder gegaan van waar ik was naar waar ik nu ben! Ik zie nu wat ik vasthield als waarheid. Ik zie wat de illusie was van vertrouwen en vastigheid die mij zekerheid zou hebben moeten geven. Wat een onzin. Het was een valkuil! En ik ben er goed in getrapt en lang in gebleven. Had t zelfs ingericht als mijn woonplek. Wat was het er toch goed, met al dat verdriet en alles over mezelf dat me maar klein hield.
Ik ben echt beter dan ik over mezelf denk. Ik heb echt meer hulp om me heen, dan ik gebruik van maak. Ik heb veel meer liefde in me voor mezelf, dan ik toeliet.
En ik laat het toe!
Dank je wel pijn en verdriet. Jullie zijn net zo belangrijk als geluk en vrolijkheid, alleen durf ik jullie niet makkelijk onder ogen te zien. Mezelf niet onder ogen te komen. Maar wanneer ik het doe, is de bevrijding zo groot en sterk, zo mooi en liefdevol, dat ik in tranen uitbarst.
Ik adem diep door en laat de resten verdriet, angst en wanhoop weg stromen met de bron die net ontstaan is en alles overspoeld met vers liefdevol helend water. Alsof de bron weer een put erbij heeft gekregen, niet een waar je in valt maar een waaraan je je te allen tijde kunt laven. Om te helen wat verstopt is, om de dorst van de dorheid van het eindeloos in rondjes lopen te lessen, om te voeden wat de werkelijke groei bevordert. Liefde, voor jezelf.
Er ontstaat een lach in mijn hart die zijn weg vindt naar mijn gezicht en lichaam. Ik voel de tranen achter de glimlach, ik voel de warmte in mijn gezicht.
Ik heb toegegeven aan mijn diepste angsten, lef en durf getoond om ze aan te gaan. Ik laat alles wat ik ervaar stormen door mijn lichaam en observeer wat het met me doet, welke gedachten ze voortbrengen.
Ik kijk toe als vanaf de oever. Ik voel mezelf als de hoeder van mijn eigen kleine ik. Zie het als een kind dat speelt, in de nieuwe bron die het net ontdekt heeft en van blijdschap in speelt.
Want het leven is een spel.
De kracht van…. De kracht van leven.
Ik wens je een fijne dag en dank voor het lezen!